آنگاه که معماری را عملی قابل تسری در آثار بشری و حتی حالاتی که از او نشات می‌گیرند بدانیم می فهمیم که اوضاع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی-سیاسی دارای دو جنبه طبیعی و مصنوعی متشابه هست که شاخصه ها و معیارها هدایت کننده ایجاد از صور طبیعی به صور مصنوعی آنها است.در این کتاب اما از شخصیت آقای کوان که معمار سنگاپور مدرن بوده و احزابی که در این کشور سامان امور را بدست داشته اند مطلع میشویم با این آگاهی که ارتباط چین با سنگاپور بعنوان همکار در جنگهای اقتصادی کنونی هم مدلی را برای جبهه بندی ساختاری در آسیا پیش می‌کشد.