پسرموسی، قهرمان ما، بزرگ شده و به زادگاه خویش که مادری جوانمرگ را در آن از دست داده برگشته و به زندگی خود فکر می کند... کابوس پدری مقتول او را رها نمی کند....تصاویر می آیند و می روند اما آنچه بجاست بازگشت به گذشته ای وهم آلود و افسانه هایی راز آلود است؛ قصه دو روستا که چون زمان های موازی هر جا و هر چیز در یکی موجود است در دیگری نیز همانند آن موجود است، چاشنی کار است.در این داستان چالش نام ها و وقایع و هیجان آن جاری است و چیزی از گذشته به آینده و بالعکس ره می کشد.