کتاب را به دلیل ارزانی و اسم نویسنده‌اش خریدم. نویسندۀ آرتمیس فاول که واقعاً اولین جلدی که ازش خوانده بودم خیلی برایم جالب بود. کتاب خیلی خیلی روایت ساده و بانمکی دارد و تمی شبیه آثار رولد دارد. چیزی میان شیطنت و بدآموزی و تندوتیزی که واقعاً خواندنش را لذت‌بخش می‌کند. از تصویرگری تونی راس هم نباید گذشت که همیشه من را یاد آثار کویینتین بلیک می‌اندازد. ای کاش پایان بهتری داشت. نه اینکه پایان بدی دارد اما با توجه به روند داستان دوست داشتم با شیطنت بیشتری پایان بگیرد اما نهایتاً تجربۀ خیلی خوبی بود و همیشه خواندن کتاب‌های این شکلی (به قول من چرک) حالم را خوب می‌کند. کتاب‌هایی که همه گوگولی نیستند و خیلی شبیه بچه‌های واقعی هستند. با تومخی‌ها و هوشمندی و تمام صفات خوب و به ظاهر بدشان.