صبح، زنگ در را زدند. پلیسی قرمز رنگ، شبیه گوشت دنده، از من خواست که همراهش به کلانتری برم «برای موضوعی که به من مربوط می شد» هیچ توضیح دیگری دریافت نکردم. در حال لباس پوشیدن، حتی تلاش هم نکردم دلیل احضار را بفهمم، از بس که روشن بود. دلیل با مشت های بسته در اتاق مجاور خوابیده بود.ژان پل دوبوآ در ماهی ها نگاهم می کنند، روزمرگی های روزنامه نگاری ورزشی را روایت می کند که زندگی اش به ناگاه با ورود پدری الکلی به هم می خورد.این داستان، شرح طنزآمیز و منتقدانه ی زندگی مدرن شهری، شکاف میان نسل ها و مکانیکی شدن روابط میان انسان هاست.این رمان از زبان اصلی ( فرانسوی ) به فارسی برگردانده است