با سلام یک شب از خانه ی مادربزرگم برگشته بودیم من خسته بودم ولی خوابم نمی برد حال کتاب هایی که داشتم می خواندم هم نداشتم گفتم حالا که حوصله ام سر فته برم یک کتاب کوتاه بخونم به سراغ مهرکی هایی که در قفسه بود رفتم (آخه کتاب های کوتاهی داره) این کتاب رو برداشتم و روی مبل دراز کشیدم و شروع کردم به خواندن کتاب تو دلم گفتم ۱۰۰ صفحه یه هویی بخونمش دیگه تا اینکه دیگه تموم شد و هورا گفتم دیگه رفتم خوابیدم ولی اون این کتاب خاطره ی خوبی برام رقم زد و به نظرم خانم میر ابوطالبی خیلی خوب این کتاب رو نوشتن 
                                                         با تشکر حبیب توکلی
        

          کتابیه که راحت و سریع میشه خوندش.
درباره کلاسی که از درس فراری هستن و معلم جدیدی براشون میاد و قراره مدیر مدرسه ازشون امتحانی بگیره...
        

          با جستجوی اسم خانم میرابوطالبی به این کتاب رسیدم.
جلد کتاب همان‌طور که می بینید جذابیتی ندارد اما داستان، کوتاه و روان و با زبانی نمکین است.
داستان حول کلاس پنجم الف و شاگردانش می‌گذرد که معلم‌شان به علت مریضی نیامده و اداره معلم جدیدی برایشان فرستاده که چیزی هم بلد نیست و بیشتر وقت بچه‌ها در کلاس در ظاهر به غیر درس می‌گذرد. تا اینکه اقای مدیر یعنی عینی زاده یا به قول بچه‌های کلاس عینکی زاده یا باز به قول بچه ها در پایان، اقای سابق وقتی را برای امتحان مستمر اعلام می‌کند و از ان پس بچه‌ها تلاش می ‌کنند در کنار هم و با همفکری درس‌ها را یاد بگیرند و امتحان را خوب از سر بگذارند.
دنیا و حال و هوای نوجوان ها به نظرم خوب ترسیم شده بود و یک اثر خواشخوان بود