دو داستان کوتاه 
یکی درباره دختری کور که به دنبال رنگ آبی می گردد
و دیگری درباره پسری که زندگی شهری را رها کرده و بین تعدادی بچه چوپان و در طبیعت زندگی می کند.

لوکلزیو، استاد توصیف طبیعت است. به زیبایی تمام نقش و نگار منظره را به نگارش در می آورد. به طوری که هنگام خواندن این کتاب می توانید آن را تمام و کمال زندگی کنید. البته بعضی جاها ممکن است دلتان را بزند، ولی قابل گذشت است. 
او در هر داستان یک ویژگی طبیعی انسان در ارتباط را از شخصیت اصلی می گیرد، یکی بینایی و دیگری زبان، و نشان می دهد که چگونه وجود ما با طبیعت یکی می شود و عدم نیاز به حواس کامل برای درک آن را نشان می دهد.

از نظر من چوپان ها (داستان دوم) نسبت به آسمانی ها(داستان اول) بهتر بود ولی هر دو داستان ارزش خواندن را دارند.