این نوشتار، تاملی در باب مفاهیم سنت، تجدد، توسعه و نسبت میان آن هاست. نویسنده تاکید می کند: "مساله ی نسبت میان سنت و تجدد یک مساله ی مهم تاریخی است، زیرا تجدد بر این اساس قرار گرفته است که بشر جز به فهم و قدرت خود، به مرجع دیگری مراجعه نکند و از سنتی که حاکم بر فکر و عمل مردمان بوده است رو بگرداند. در حقیقت، تجدد نگاه تازه ی بشر به خود و به عالم و یافتن امکان های تازه ای در وجود خود و عالم است. با این نگاه، بشر در خود قدرت و اراده ی تصرف و تغییر در همه چیز را دیده و عالم متجدد با این اراده بنا شده است. البته پیشروان تجدد، گذشته را یک سره و یک باره نفی کردند اما بنایی که در تجدد و با تجدد گذاشته شد، جایی برای گذشت نگذاشت. به عبارت دیگر تجدد گذشته را به تصرف درآورد".