همیشه نوشته های کریستین بوبن رنگ و بوی عرفانی و مذهبی داره. یه نگاه جالبی به زندگی داره و یکم هم راست نمیره سر اصل مطلب. برای خوندن آتارش به نظرم به اتاق ساکت و تمرکز احتیاجه. اما این اثر به نظر من از بقیه آثارش ضعیف تر بود
        

          خواندن کارهای لطیف و عارفانه بوبن همیشه لذت بخش است و وادارت میکند به زندگی از زاویه ای دیگر نگاه کنی
معنویت نقش پررنگی در آثار او دارد و معصومیت کودکی سرچشمه این معنویت است
اگرچه کمی تعقید در کلامش هست اما آن را به کشف هایی که در ذات زندگی میکند میتوان بخشید