از متون روایی کهن شیعه در زمینه «پاداش» و «کیفر اعمال» است که در سده چهارم نگارش یافته است. شیخ صدوق از محدثان بنام و حدیث‏گرای شیعه و از نظر فکری متعلق به مکتب حدیثی قم است و تعبد ویژه‏ای به روایات اهل‏بیت (ع) دارد و سلسله راویان خود را تا امام معصوم نقل می‏کند. در بخش اول ثواب و پاداش اخروی تلاوت هر یک از سوره‏ها و آیات قرآن, نمازهای نافله, رفتن به مسجد, شانه‏ کردن موی سر, شب‏زنده‏داری, صدقه ‏دادن, یاری کردن برادر مؤمن, صلوات و پاداش تواضع و دیگر فضایل و نیکی‏های دینی و اخلاقی آمده است. در بخش دوم جزا و کیفر اعمال زشت و گناهانی چون مکر و فریب, تکبر, سخن‏چینی, خوردن مال یتیم, قسم دروغ, ریاکاری, ظلم و نافرمانی خداوند نقل شده است.