از متون روایی کهن شیعه در زمینه پاداش و کیفر اعمال است که در سده چهارم نگارش یافته است. شیخ صدوق از محدثان بنام و حدیث‏گرای شیعه از نظر فکری متعلق به مکتب حدیثی قم می‏باشد و تعبد ویژه‏ای به روایات اهل دارد و سلسله روایان خود را تا امام معصوم نقل می‏نماید. در بخش اول ثواب و پاداش اخروی تلاوت هر یک از سوره و آیات قرآن, نمازهای نافله, رفتن به مسجد, شانه‏کردن موی سر, شب‏زنده‏داری, صدقه‏دادن, یاری کردن برادر مؤمن, صلوات و پاداش تواضع و دیگر فضایل و نیکی‏های دینی و اخلاقی آمده و در بخش دوم جزا و کیفر اعمال زشت و گناهانی چون مکر و فریب, تکبر, سخن‏چینی, خوردن مال یتیم, قسم دروغ, ریاکاری, ظلم و نافرمانی خداوند نقل شده است.