شاید آشنایی ام با دنیای فانتزی را مدیون اقای ابراهیمی و جوری جورتان باشم.تو روزگاری که کتاب خوب کمیاب بود و کتاب نوجوان نایاب... خاطره ی  دو راهی نور و صدا توی ذهنم مونده...
همیشه توی دو راهی ها بهش فکر میکنم...