علی رغم ترجمه بدش که به خاطر جمله بندی های نادرست و عدم وجود علائم نگارشی کافی خوندن و درک رو دشوار می کرد این کتاب رو دوست داشتم. در واقع بین بقیه کتاب های یالوم بیش از همه مشتاق خوندن این بودم. چون این روان درمانی از دو دیدگاه (و بخش مختصری از سه دیدگاه) بیان شده بود. نگاه درمانگر و نگاه بیمار. بیش از همه دو پس گفتار دکتر یالوم و جینی رو دوست داشتم. از قضا پس گفتار جینی به خوبی بخشی از مراحل پذیرش در سوگ رو نشون داده بود.  خیلی حسرت خوردم که ترجمه روان تری نداشتم که بیش از درگیری با جملات بتونم درگیر افکار و صحبت ها بشم. جینی و مشکلات شخصیتی اش درسهای خوبی برای من داشت. اگرچه شخصیت مشابهی نداشتم ولی بعضی برخوردهاش برام ملموس بود.
        

          تجربه عجیبی با این کتاب داشتم. شاید یک سال بعد از خریدنش شروع به خواندنش کردم و بارها در یک سوم اول کتاب دلم میخواست که دیگر آن را ادامه ندهم. ترجمه نسبتا بد و ویراستاری گیج‌کننده‌ای که گه‌گاه مرا دقایقی به تفسیر جای نقطه‌ها و ویرگول‌ها وامی‌داشت، مسبب این سخت‌خوانی و تصمیم به ادامه ندادنش بودند.
اما به صورت کلی این کتاب چهارچوب جالبی دارد، گزارش‌هایی از یک درمانگر و یک مراجع از حدودا شصت جلسه درمان. از شروع مشکلات فردی مراجع تا التیام نهایی، و در پایان پس‌گفتار به شدت روشنگر دکتر یالوم در باب مکانیزم‌های تغییر و روند درمانی که در این جلسات پیش گرفته است. 
بیشتر از همه‌چیز تحت‌تاثیر روش اگزیستانسیال قرار گرفتم و این عبارت که هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هیچ چیز وجود نخواهد داشت تا زمانی که تو آن را خلق کنی. پس چگونه یک اتفاق یا یک فرد می‌تواند تو را کنترل کند؟! 
و نهایتا پس از پایان این کتاب در جایگاه فردی که در مسیر حرکت به سمت درمانگری‌ست، احساس شوق و التیام کردم. نوشته‌های دکتر یالوم، همیشه برای من به عنوان روانشناسی که به کلمه‌ها و نوشتن عشق می‌ورزد، نیروبخش و امید دهنده بوده‌اند. 
یک ستاره بخاطر ترجمه و ویراستاری ناکام‌کننده کتاب از مجموع ستاره‌ها کم شد.
        

          تجربه دکتر یالوم،روانپزشک اگزیستانسیال از جلسات مشاوره با مراجعی به نام جینی، که هر دو نفر خاطرات جلسات را ثبت کرده اند. 
این کتاب دو‌ نگارش نسبتا متفاوت دارد،یکی با قلم یالوم که شیوا و عینی است و دیگری با قلم جینی که نویسنده است و با استعاره می نویسد.