در مقدمۀ مترجم آمده:

«الیزابت کوبلر-راس روانپزشک آمریکایی سوئیسی و همکار او دیوید کسلر ساعت‌های بسیار زیادی بر بالین افراد محتضر حضور داشته، هیجان‌ها و افکار آنها را مشاهده کرده و بدانها کمک کرده‌اند تا کارهای ناتمامشان را در این جهان فیصله داده و خدا نگه‌دار گویند. کوبلر-راس پس از اینکه کتاب‌های زیادی دربارۀ مرگ و مردن نگاشت، به این نتیجه رسید که بسیاری از نارضایتی‌های افراد در هنگام مرگ به‌خاطر کارهای ناتمامشان است. منظور از کار ناتمام درس‌هایی است که باید در مدرسۀ دنیا یاد بگیریم اما هنگام مردن می‌فهمیم که هنوز برخی از آنها را نیاموخته‌ایم. تعداد این درس‌ها زیاد است و هرچه درس‌های بیشتری را به پایان برسانیم بیشتر احساس خواهیم کرد که واقعاً زندگی کرده‌ایم. نویسندگان در هر یک از فصل‌ها یکی از این درس‌ها را شرح می‌دهند.»

کتاب از ۱۴ فصل (درس) + درس نهایی تشکیل شده. درس‌هایی از قبیل «اصالت»، «عشق»، «رابطه‌ها»، «فقدان»، «قدرت»، «احساس گناه»، «زمان»، «ترس»، «خشم» و ... 
همینطور که می‌بینید این موضوعات، موضوعات اساسی و پایۀ زندگی ما هستند و اونی که این کتاب رو نسبت به کتاب‌ها و سخنرانی‌های بی‌شماری که در زمان حاضر و در این زمینه ارائه شده‌ ارزشمند می‌کنه همون چیزیه که در انتهای کتاب اومده:

«افراد در اواخر عمرشان تغییرات زیادی ایجاد می‌کنند‌. ما این کتاب را نوشتیم تا درس‌هایی از لبۀ زندگی بگیریم و این درس‌ها را به افرادی یاد بدهیم که هنوز زمان زیادی دارند تا تغییراتی ایجاد کرده و از نتایج آن لذت ببرند.»

به جرأت می‌تونم بگم اونی که در این کتاب می‌خونید، نگاهی که به هر یک از این مباحث میشه و چیزی که در هر یک از این زمینه‌ها بیان میشه خیلی واقعی‌تر از چیزاییه که تا الان خوندید و دیدید و خیلی نزدیک‌تر به اونی که در زندگی تجربه کردید. 

این کتابو یه روز خواهرم از بین کتاباش بیرون کشید و بهم داد که بخونمش و باید بگم اونقدری خوب بود که هنوز تمومش نکرده، تو همون فصلای اولش، دو نسخه ازش رو سفارش دادم؛ یکی برای خودم و اون یکی برای هدیه به یه عزیز؛ این کاریه که تا به پایان رسوندن یک کتاب انجام نمیدم. حالا هم که این کتاب رو به پایان رسوندم، می‌بینم که تصمیم خوبی گرفتم. این کتاب واقعا می‌تونه یک «هدیه» باشه؛ چه به خودتون و چه به آدم‌هایی که واقعا دوسشون دارید.