به سختی می‌توان نامه سفرنامه بر آن نهاد اما 
این کتاب کوتاه شرح داستان هم‌پیالگی چندین معلم پا به سن گذاشته است که در اثنای موهبت‌های اجباری اصل چهار ترومن، برای یک دوره ضمن خدمت از شهرستان‌های استان فارس به شیراز آمده و میهمان زنی خوش‌ذوق و مهمان نواز شده اند.
شخصیت‌های داستان فراخور سن‌شان هر کدام شالوده‌ای مستحکم و غیرقابل تغییر دارند که این هم‌نشینی چند ماهه نمی‌تواند پیوندی عیمق و طولانی میان‌شان ایجاد کند.
بازخوانی چهره‌ای هر کدام از حاضرین در داستان تصویر خوبی از جامعه‌شناسی معلمان دهه‌های ۳۰ و ۴۰ در ایران به ما می‌دهد.
کاسبی و تجارت، خان‌زادگی، گرایش سیاسی چپ و راست، محنت رعیت‌زادگی،‌عاشقی و شاعری، دود و دم! عناصر اصلی شکل‌دهی این طبقه اجتماعی است.