جنگ جهانی دوم، با حملة آلمان به لهستان در سال 1939 م. آغاز شد. هنوز مردم لهستان مبهوت پیشروی سریع آلمان ها در خاک خود بودند که اتحاد جماهیر شوروی هم در پی توافقی پنهانی با آلمان، از طریق مرزهای شرقی، لهستان را مورد حمله قرار داد. هرکدام از دو کشور متجاوز، در مدتی کوتاه، تقریبا نیمی از لهستان را اشغال کردند که نتیجة آن بی خانمانی و اسارت مردم این کشور بود. با حملة غافلگیرانة هیتلر به شوروی و خیانت وی به شریک خود استالین، معادلات جهانی نیز دچار تغییر شد و روس ها در پی مذاکراتی با کشورهای ضد فاشیستی برای تشکیل ارتش لهستانی ضدآلمانی، همة اسیران لهستانی را آزاد کردند. مسیرحرکت این عده، که در اوج سیاه بختی در شوروی زندگی می کردند، از طریق ایران تعیین شد. در این زمان، مردم ایران، شاهد حضور ده ها هزار لهستانی در خاک خود بودند. عده ای از آنان نظامیانی بودند که باید از طریق ایران راهی میدان های جنگ متفقین می شدند؛ اما بیش تر مهاجران را غیرنظامیان تشکیل می دادند. کتاب حاضر مروری است بر خاطراتی یکی از این مهاجران که نحوة ورود و حضورش را در ایران از آن دوره تاکنون روایت کرده است.