تو کامنتهای طاقچه انقدر مردم دوستش داشتند که فکر میکردم نسخه پسرانه "دختری به نام دردسر" باشه. ولی این کجا و آن کجا! اون جزء محبوب ترین کتاب های امسالم شد و این رو به راحتی میتونستم نصفه رهاش کنم.
برشی از خاطرات پسرکی که به خاطر شیطنت هاش بهش لقب دردسر رو دادن.
چه پسر بچه بی ادبی. چه خانواده گسسته ای.
اصلا دوستش نداشتم واقعا. شخصیت های فرعی رو هم دوست نداشتم. دغدغه های کتاب هم برام دغدغه نشد. فقط پدربزرگه بد نبود که اونم مریض شد طفلک و سکته و فلان.
همش اینجوری بودم که " خب که چی." و خب این کتابم توصیه نمیکنم:/