در ستایش شعر سکوت یکی از ارزنده ترین نوشته های هوشنگ گل شیری در باب شعر و شاعری و نقد شعر است. هوشنگ گل شیری که جایگاهی بلامنازع در داستان نویسی معاصر فارسی دارد، خلاقیت فرهنگی خود را با سرودن شعر آغاز کرد. پس از انتشار چند شعر در نشریات معتبر ادبی دهه 40، به داستان نویسی روی آورد و علاقه نخستین خود را به شعر با نقد شعر پی گرفت، نقدی که حکایت از تسلط کم نظیر او بر زبان شعر کلاسیک و معاصر فارسی و نقد و نظریه های ادبی جهان دارد. گل شیری در شعر نیز چون داستان به ساختار، تکنیک، زبان و فرم و کشف و خلق چشم اندازهای تازه نظر داشت، و در دو مقاله مندرج در کتاب در ستایش شعر سکوت، شعر منصور اوجی را تحلیل کرده و مبانی منظر و اسلوب خود را در نقد شعر به دست داده است.