کتاب بدی نیست. 
پر از اطناب و تکراره. 
نثر اسفندیاری هم به شدت سرشار از تلاش‌های بلاغیه که موجب شده کتاب پر از شعر و موعظه باشه که غالباً هم ربطی به خود شریعتی پیدا نمیکنه. 
لحن کتاب اساسا جدلیه و همون‌طور که از زیرعنوان کتاب بر میاد نباید توقع این رو داشته باشید که با یک اثر روایی و یا زندگینامه‌ای مواجهید بلکه نویسنده تلاش کرده داخل چند محور به توضیح اهمیت شریعتی و ویژگی اندیشه‌هاش بپردازه. 
کتاب اصلا هم تحلیلی نیست بلکه استدلال‌های خودش رو تنها با ارجاع به سخنان شریعتی آن هم بدون اضافه کردن هیچ تحلیل و توضیح اضافی‌ای پیش می‌بره. 
مزیت کتاب هم از همینجا مشخص میشه که خداروشکر به واسطه دقت نظر اسفندیاری با اثری محققانه مواجهیم که نویسنده هر ادعا و داده‌ای رو با ارجاع به ماخذ تاریخی‌اش ثبت و ضبط کرده و از این جهت می‌تونه کمک‌کننده باشه که افراد با تکیه بر داده‌های مستندشده، اطلاعات خودشون رو در رابطه با شخصیت و اندیشه دکتر شریعتی ارتقا بدن.