داستان اول، دیو! ... دیو! به شدت نژاد پرستانه بود، ولی روایت جذابی داشت .
داستان دوم، وبا رو دوست نداشتم .
 داستان سوم یکه و تنها به نظرم قشنگ ترین داستان این کتاب بود .
 خوندنش رو پیشنهاد میکنم خالی از لطف نیست .



👀قاچ کتابی👀

•نباید همیشه مانند بندیها از یک راه دنبال خوشبختی و قدرت رفت و با یک مهره بازی کرد . زندگی هر آن به رنگی جلوه میکند،آب در هر محیطی نقشی دیگر ظاهر میسازد. پس مرد میدان آن است که بوقلمون وار هر آن نقابی نوتر به صورت بزند.

•بعضی شادیها زود گذر و برخی دردها آنقدر جگر سوز هستند که همه تصویرهای دیگر را می‌‌تارانند‌‌.


•روزی میخواستیم از حال به آینده بگریزیم. حالا گریز از حال به گذشته سودی ندارد .اکنون داریم از خودمان میگریزیم.داریم از زیباترین و دوست داشتنی ترین چیزی که داریم می‌گریزیم.


•اینجاست که میگویم خاطره ها درهم می‌لولند و نقشی که بر آب میریزند باقی میماند .گسسته، مغشوش ،ناخوانا. فقط رنج‌ها و شادی‌هاش باقی میماند.