کتاب شامل چهار بخش است: بخش اول سخنرانی ای با عنوان «سخنرانی درباره اخلاق» که ویتگنشتاین در یک محفل غیرتخصصی بعد از 10 سال کناره گیری از فضای آکادمیک مطرح می کند که متن بسیار گیرا و تاثیرگذاری است. ایده محوری این سخنرانی (که شاید مدخلی برای فهم دوره دوم فلسفی ورزی اوست) به تمایز میان حوزه و استقلال حوزه ای مقولاتی مثل باور، مطلق، ایمان، ارزش و ... می پردازد؛ چیزی که آبشخور موضعی است که امروزه در فلسفه دین به ایمان گرایی ویتگنشتاین موسوم شده است. 
بخش دوم کتاب گزیده ای از جلساتی است که ویتگنشتاین با شلیک و وایزمن (از اعضای برجسته حلقه وین) برگزار کرده است که به نظر خصوصی می رسند و شاید بتوان ایده های محوری این بخش را صورت بندی فلسفی تر مباحثی دانست که در مقاله قبل مطرح شدند.
بخش سوم گزین گویه های ویتگنشتاین است بین سال های 29 تا 51 میلادی پیرامون دین است که صرفاً برای یک تحقیق دقیق درباره ویتگنشتاین و یا مشعوف شدن های لحظه ای کارآمد است و چیز قابل قضاوتی دراختیار مخاطب نمی گذارد.
بخش آخر هم بریده ای از درسگفتارهای پیاده شده ویتگنشتاین در کمبریج است که به نظر می رسد به دلیل تعهد به حالت گفتاری، خیلی سخت فهم شده است.

کل کتاب شاید نیاز به تکمله هایی برای روشن شدن موضع دارد ولی به هر ترتیب، تجربه مواجه شدن با یک متن کلاسیک در مقاله اول و فرآیند فکری فلسفی در مطالب بعدی درنهایت برای بنده رضایت بخش بود.