من با این کتاب زندگی کردم!
داستانش واقعا جدید و تکون دهنده ست!
میتونین هر موقع با هر مودی خاستین بخونینش☘️
        

          ۲۱۴ صفحه در ۷ ساعت و ۳۰ دقیقه.
‌
به‌دلیل کاهش تقاضا در سراسر جهان برای محصولات کشاورزی اروگوئه در اواخر دهه‌ی ۱۹۵۰، اقتصاد اروگوئه رو به افول گذاشت و به تبع آن استانداردهای زندگی کاهش یافت و این، به قیام‌های دانشجویی و تحرکات کارگری منجر شد و به موازات آن موج سرکوب‌ها آغاز شد و ارتش تا حدی کنترل را به دست گرفت و کنگره را تعطیل کرد. بسیاری از مردم دستگیر، شکنجه و کشته شدند. بسیاری دیگر به تبعیدی خودخواسته به کشور همسایه آرژانتین رفتند جایی که بسیاری از اروگوئه‌ای‌ها، هم توسط عوامل اروگوئه و هم توسط گروه‌های راست‌گرای آرژانتینی کشته شدند. شخص «بندتی» یکی از این تبعیدیان بود که در بوئنوس آیرس، مادرید و جاهای دیگر زندگی ‌کرد. در واقع، یکی از شخصیت‌های «موسم بهار در آینه‌ای شکسته»، شخص «بندتی»ست که در میانه‌ی کتاب قدم به درون داستان می‌گذارد.
‌
«سانتیاگو» یک زندانی سیاسی در مونته‌ویدئوی اروگوئه، در دهه‌ی ۱۹۷۰ است. خانواده و دوستان او پراکنده شده‌اند و به کشوری (آرژانتین) که آن‌ها خانه می‌نامندش تبعید شده‌اند. کتاب با نوشتن سانتیاگو برای همسرش، گراسیلا، که با دختر کوچک‌شان، بئاتریس، در بوئنوس‌آیرس زندگی می‌کند، آغاز می‌شود. همچنین در بوئنوس‌آیرس پدر سانتیاگو و رولاندو، دوست و همکار انقلابی سابق او حضور دارند. در برخی از بخش‌های این کتاب که از نویسنده با صدای خودش می‌شنویم، برخی از تجربیات نویسنده به عنوان یک تبعیدی سیاسی بازگو می‌شوند و کتاب در میان این شخصیت‌ها می‌چرخد و به ما اجازه می‌دهد تا هر کدام را از دریچه‌ی چشم خود و دیگران ببینیم. گرچه داستان بر محور انقلاب‌های آمریکای جنوبی استوار است، اما بر این اساس یک کتاب سیاسی نیست بلکه در مورد تأثیری‌ست که تحولات سیاسی بر افراد گرفتار در آن می‌گذارند؛ درباره خانه و تبعید، تنهایی، اشتیاق، و تعلق است. در مورد وفاداری و عشق، و امید، و گاهی اوقات ناامیدی‌ست. «موسم بهار در آینه‌ای شکسته»، اثری‌ست بس متجرک و مملو از حقایق احساسی. «موسم بهار در آینه‌ای شکسته» رمان قدرت‌مندی‌ست که آثار «گابریل گارسیا مارکز» را تداعی می‌کند. «ماریو بندتی» چیزی را نانوشته باقی نگذاشته است و با نبوغ، استعداد و شجاعت نمونه‌ی خود، این اثر را خلق کرده است. «موسم بهار در آینه‌ای شکسته»، همچون مزموری نگاشته شده است، مراقبه ای زیبا در باب تبعید، دیکتاتوری و زندگی‌هایی که با مبارزه با هر دوی آن‌ها منزوی شده‌اند.