به طور سنتی، امتناع از کار به عنوان مرحله ای از مبارزه و کنشی خودانگیخته، همان ساختارهایی را هدف گرفته که مانعی بر سر راه آزادسازی واقعی کار هستند. از این پس، مبارزه مزبور شامل تصاحب سرمایه ای نو، یعنی عقلی جمعی است که آزادانه به دست آمده؛ تجربه و دانشی که از درهم شکستن تجربه تک ساحتی کاپیتالیسم امروزی بیرون می آید. و این یعنی تمام پروژه های بیدارسازی و ساختن در راستای آزادسازی باشد؛ خلاصه، هر آن چیزی که به پس گرفتن اربابی و سلطه بر زمان کار- مولفه بنیادی زمان زیستن- کمک می کند.
از متن کتاب