در مجموعه شعر((دریای واژگون)) اشعاری اغلب در قالب((غزل)) و گاه((نو)) به چاپ رسیده است .برخی سروده های این مجموعه عبارت اند از :((یک معما و((...،  ((مسخ))، ((برای تو))، ((پاسخ))، ((فریب))، ((عاشقانه))، ((راز))،  ((پرهیز))، ((صفیر))، ((حماسه))، ((غفلت))، ((عروج)) و ((وداع و ستاره)) : ترا به گریه سرودم، وداع تا شب پایان/ به یاد آر پس از این، سرود واژه  گریان/ تو ای عزیزترینم !خزان رسید به شهرت؟/ و ناگزیر سفرکن، ز سایه های  گریزان/ نه با شکوفه و خنده، نه چون رهای پرنده/ که در شبی شکننده، که بی  ستاره و پنهان/ نمانده است شهابی/ نه آتشی و نه آبی/ که داغ های سرابی، که  خارهای مغیلان/ بگو به ماه نتابد، به کوچه راه نیابد/ ز خانه تا بگریزی، چو  بادهای پریشان/ شبت مخاطره دارد، غروب خاطره دارد/ نظر به پنجره دارد، نگاه  خسته ایوان/ تو چشم بر همه بسته، من از وداع تو خسته/ دل ستاره شکسته،  ((سپیده)) سر به گریبان .