برزخ زمین کتابی است که به تازگی مطالعه کرده ام؛ رمانی علمی تخیلی که نگرشی ضد استعمارگرانه و نژادپرستانه دارد و جزء قدیمی‌ترین رمان های علمی تخیلی در ایران به شمار می‌رود. 
شخصیت اصلی داستان، جین هابل، مهندس ژنتیک و دختر رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکاست که شبی در محل کارش با موجودی هوشمند و عجیب روبه‌رو می‌شود؛ موجودی که توانایی یادگیری خارق‌العاده‌ای دارد و می‌تواند با جین ارتباط برقرار کند.
 در همان شب جین مورد حمله شش نفر که قصد گروگان گرفتن او را دارند، قرار می گیرد؛ اما بدون اینکه واکنشی نشان دهد آن شش نفر به طرز عجیبی کشته می شوند و این اتفاق مقدمه ای می شود برای اتفاقات عجیب دیگر.
وقتی تصمیم گرفتم این کتاب را بخوانم، تصور می‌کردم قرار است با اثری تخیلی و فانتزی روبه‌رو شوم؛ اما این کتاب در عین تخیلی بودن، نگاهی انتقادی به نگرش غربی دارد و نویسنده توانسته با انتخاب هوشمندانه‌ی شخصیت اصلی و نزدیک‌کردن او به رأس هرم قدرت در غرب، لایه‌های پنهان این نگرش را برای مخاطب آشکار کند.‌
در بخش‌های مختلف کتاب، گفت‌وگوهای زیادی بین جین و موجود عجیب اتفاق می‌افتندکه گاهی آنقدر طولانی، پی‌درپی و بدون بیان احساسات و اتفاقات هستند که باعث سردرگمی خواننده می‌شوند؛ به‌طوری‌که خواننده به‌جای همراهی با داستان، ناچار به توقف‌های مکرر برای درک بهتر موقعیت‌ها و جهت گفت‌وگوها می شود‌.
با اینکه داستان از ابتدا با سرعتی مناسب پیش می‌رود، اما در انتها ناگهان همه‌چیز خیلی سریع اتفاق می‌افتد؛ به طوری که خواننده فرصت کافی برای برقراری ارتباط با اتفاقات مهم پایانی را پیدا نمی‌کند.
هرچند نوشته‌ی پشت جلد کتاب جذاب است و خواننده را به مطالعه‌ی آن ترغیب می‌کند، اما بخش‌هایی از داستان را لو می‌دهد و هیجان دنبال کردن آن کم می‌کند. اگر دوست دارید با داستان قدم‌به‌قدم پیش بروید و غافلگیر شوید، پیشنهاد می‌کنم قبل از خواندن کتاب، پشت جلد آن را نخوانید.
در مجموع «برزخ زمین» اثری متفاوت در ادبیات علمی‌تخیلی ایران است که با نگاهی انتقادی به ساختارهای غرب، مخاطب را به تأمل در آن دعوت می‌کند. هرچند ضعف‌هایی در روایت و ساختار گفت‌وگوهای آن وجود دارد، اما جسارت نویسنده در پرداختن به چنین موضوعی، این رمان را به کتابی ارزشمند تبدیل کرده است.