سه و نیم البته. مرددم با ۴
۱. چقدر بچه‌هاشون کولن. تا یکی دوبار تلاش می‌کنن به نتیجه می‌رسن.
۲. یک چیزی رو متوجه شدم که خیلی ساده‌ست اما خیلی برام تکان‌دهنده بود. این که برای من رفتار یا غلطه، یا درست. خودم وقتی تلاش می‌کنم رفتار غلط نداشته باشم منتظر رفتار درستم. اما به نظر میاد از رفتار غلط تا رفتار درست هزاااار تا گام هست. رفتارها از مطلقا غلط، یواش یواش به سمت "یک کم درست، هنوز خیلی غلط"، "ی کم بیشتر درست، غلطِ کمتر"و... پیش می‌رن و در یک پروسه ای پیشرفت می‌کنن. از غلط نمی‌شه به درست پرید. و قاعدتا دیدگاه من از اون‌جایی که پیش‌رفتن رو لحاظ نمی‌کنه خیلی مایوس‌کننده‌ و فلج کننده‌تره.
۳. مثل سایر کتاب‌های درست درمون و قابل تامل حوزه‌ی پرورش و تربیت، این بار هم این حالی هستم که چه امیدوارکننده! اما چطور می‌تونم همه‌ی این آموزش‌ها رو با هم اپلای کنم؟
        

          کتاب کاربردی شبیه «به بچه ها کفتن از بچه ها شنیدن» از همین نویسنده ها. 
خوبی کتاب اینه که ذیل هر موضوع به صورت کاربردی راجع به راهکار ها بحث میشه و کاملا موضوع رو تفهیم میکنه

از جمله مباحثی که در کتاب مطرح میشه؛
مقایسه کردن چه آسیبی به هر دو بچه میزنه

برچسب زدن اعم از خوب و بد چه تاثیری روی آینده کودک داره

چطور به بچه ها حل مسائل بین خودشان را بیاموزیم

کجا دعواها را ندیده بگیریم

  کی در دعوای بچه ها  دخالت کنیم
و …..
        

          هوالحق
به نظرم هر والدی که بیش از یک فرزند داره یا خواهد داشت باید این کتاب رو بخونه!
در آستانه ی به دنیا آمدن فرزند دوم خیلی خیلی برام مفید بود و خوشحالم که خوندمش ، حتی اگه ذره ای روی رفتار آدم تاثیر نگذاره ( که میگذاره) ، نوع نگاهت رو میتونه خیلی تغییر بده و این یک قدم بزرگه .
فقط بعضی از راه حل هاش رو آدم فکرمیکنه شاید درعمل به سختی بشه اجرا کرد و کمی ایده آل گرایانه باشه وگرنه بهش ۵ ستاره میدادم