پسربچه ای خیال پرداز آرزو می کند که دارای پاهایی مثل پاهای اردک و یا دو شاخ گوزن روی سرش باشد. او گاهی نیز آرزو می کند که مثل نهنگ یک فواره روی سرش داشته باشد، و یا نه اصلا بهتر آن است که یک "دم" خیلی دراز داشته باشد. شاید هم بهتر است که یک دماغ خیلی دراز روی صورتش سبز شود؛ دماغی که هیچ کس همانند آن را نداشته باشد؛ دراز، به اندازۀ  خرطوم فیل! او گاهی هم فکر می کند که خوب است همۀ  این اعضا را با هم داشته باشد. اما پس از اندکی فکر، او به خوبی متوجه می شود که داشتن هریک از این ها به تنهایی و یا داشتن همه شان با هم چه مشکلاتی را به وجود خواهد آورد. بنابراین آخرین آروزیی که می کند این است: بهتر است مثل خودم باشم. داستان به دو زبان فارسی و انگلیسی در کتاب حاضر به چاپ رسیده است.