والت ویتمن، شاعر و مقاله نویس آمریکایی، در شعر (ای من! ای زندگی!) به امتحان ها و رنج هایی اشاره می کند که تجربه ی انسانی را تعریف می کنند. او می پرسد: (ای من! ای زندگی! همه ی اینها برای چیست؟) پاسخ او را هیچ وقت فراموش نمی کنیم که می گوید همه ی ما، تک تک و با هم، در قطعه ای از نمایش بزرگی نقش داریم که همان زندگی است. شکی نیست که زندگی چالش ها و رنج های خود را دارد. اما این چالش ها ورای توانایی ما برای اثرگذاری نیست. از همان ابتدای خلقت، همه ی ما قادریم در قطعه ی نمایشی سهم داشته باشیم و با این کار حتی ذره ای بر مسیر زندگی، و شاید حتی بر زیبایی آن، اثر بگذاریم.