اول کلیت داستان رو بگم:
داستان درباره بذری است که از نشستن و بی کار بودن خسته شده و می خواهد کاری انجام دهد و برای همه مهم باشد. پس از نسیم می خواهد که او را به جای بهتری ببرد.
آن ها ابتدا به جایی زیر کوه ها، سپس به بالای درخت سیبی می روند.امادر نهایت دانه کنار چشمه ای پیاده می شود که اطرافش پر از گل و بوته است. دانه بعد از مدتی  تبدیل به بوته ی پونه می شود، بوته ای که گل داده و همه از زیبایی و عطر خوبش تعریف می کنند. اما سر و کله یک مار عصبانی پیدا می شود که از بوته شاکی است و او را ناراحت می کند. 
چشمه بوته را دلداری می دهد و حرف هایی را که از آدم ها شنیده، برای او بازگو می کند. مثلا اینکه هرچقدر خوب باشد نمی تواند همه را از خود راضی کند یا آنکه هر وقت می خواهد خانه بسازد اول باید ببیند همسایه هایش چه کسانی هستند. بوته هم با خود می گوید اگر با چشمه دوست باشد، می تواند بهتر فکر کند.

حالا نظر من؛
یسری نکات مبهم تو داستان وجود دارد. مثل اینکه دانه از خورده شدن توسط مورچه ها یا پرندگان ناراحت می شود، در حالی که این موضوع جزئی از چرخه طبیعت است. همچنین حرف های چشمه به بوته بی مقدمه، با الفاظ بزرگانه و مفاهیم نه چندان ساده ای است که نیاز به توضیح بیشتر در داستان دارد، درحالی که صرفا به ذکر چنین جملاتی بسنده شده و هیچ شرحی هم برایشان داده نشده است.
علاوه بر این در جایی در پایان داستان، دانه می گوید که به ارزویش که بهتر فکر کردن بوده رسیده، در حالی که از ابتدا هیچ اشاره ای به این ارزو و یا تلاش برای تحقق آن نشده و این برای کودک ایجاد سوال و ابهام خواهد کرد.