شبی پدری عجول بعد از زیر گرفتن زنی در جاده، به جای توقف کردن، می گریزد و کیلومترها دورتر از محل حادثه اتومبیلش را می سوزاند و همه چیز را فراموش می کند. اما پسرش که شاهد این ماجراست...نه! او هرگز فراموش نمی کند. بعد از آن همه چیز میان او و پدر تغییر می کند.
بالا بردنش را ندیدم، اما برعکس خواباندنش را حس کردم. کشیده ای که همیشه به یاد خواهم داشت. سکوتی را که داخل ماشین حکمفرماست مزه مزه می کنم. تا یک لحظه پیش عین زغال. گر گرفته بودم؛ اما حالا آرام آرامم، مثل دریای روغن...آرامشم شکوهمندانه است. راستش خودم هم تعجب می کنم. می دانم که بازی را برده ام. این سیلی برای من یک جور پیروزی به حساب می آید. حالا رئیس منم.