نمی‌دانم زندگی من از تولدم آغاز شد یا از روزی که خانواده‌ام در حمله‌ای وحشیانه به دست یک هیولا کشته شدند. اگر امروز از من بپرسید، بدون شک می گویم زندگی‌ام از لحظه‌ی ورودم به «آشیانه سلطنتی» آغاز شد، از لحظه‌ای که برای اولین بار یک روک را از نزدیک دیدم. از زمانی که روک‌پرانی را شناختم و فهمیدم برای رها شدن در آسمان نیازی به داشتن بال نیست، بلکه کافی است بر بال موجود دیگری پر بگیرم. زارا برای من آن بال بود: پیوند میان زن و پرواز.
حالا من شکارچی‌ام،یک جنگجو؛ هرچند این هم برایم کافی نیست. قرن‌هاست که انسان‌ها شکوه و عظمت روک‌ها را تحسین می‌کنند. هنرمندان تصویرشان را می‌کشند و مجسمه‌شان را می‌سازند و مردم درباره‌شان قصه‌ها می‌گویند‌.
 من می‌خواهم روک باشم می‌خواهم هیولایی باشم که هیولاهای دیگر را شکار می‌کند...