یه موقع ست که تو به عنوان یک نویسنده، کتاب می نویسی که اطلاعات دیگران رو بالا ببری، یه موقع هم هست که می نویسی تا خواننده هات رو سرگرم کنی، غیر از این دوحالت جاااااان من کتاب ننویسید، برید یه دفتر خاطرات بردارین، همون جا تراوشات ذهن مالیخولیایی تون رو توش خالی کنید ،خب!؟ 

یعنی انقدری که کتاب بچه گانه و ابلهانه نوشته شده بود که اگر احیانا نویسنده کنار دستم نشسته بود بهش میگفتم: "عمو جون شما بستنی ت رو بخور تا آب نشده، خب!؟ کاری هم به کار بزرگترها و خدا و کائنات نداشته باش تا دهنت رو آسفالت نکردن، آفرین پسر خوب ". آخه حداقل قبلش یه ذره مطالعه می کردی لعنتی، در این سطح فلسفه بافی رو که خواهرزاده ی 4 ساله ی منم بلده

تنها فایده ی کتاب این بود که مشتاق شدم "خیام" رو مطالعه کنم. دوستان اگر پیشنهادی دارن رو کنن بی زحمت 
^^