در فن شعر، و نیز در بخش های دیگری از مجموعة آثار ارسطو، شواهد و قراینی وجود دارد که نشان می دهد، اندیشه های ارسطو در خصوص شعر جدا از تعاملات او، دربارة فعالیت های مرتبط دیگر، به ویژه هنرهای بصری، رقص و موسیقی شکل نگرفته است. ارسطو مهم ترین عامل مشترک در بین این فعالیت ها و محصولاتشان را محاکات می دانست. نگارندة کتاب حاضر به بررسی کتاب فن شعر ارسطو می پردازد و دشواری ها، اختلاف نظرها و تعاریف موجود را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. وی ابتدا به شیوة برخورد ارسطو با شعر و هنرهای دیگر و مفاهیم و اصولی که در رساله به عنوان چهارچوب اساسی برداشتی خاص از شعر عرضه شده اند، می پردازد، سپس اصطلاح محاکات در دوران قدیم و واکاوی آن در بحث های افلاطون و ارسطو را شرح می دهد. فصل هایی را نیز به تراژدی، حماسه و کمدی و ابعاد مختلف آنها اختصاص داده است. برخی از عنوان های مطالب کتاب بدین قرار است: زمینة فن شعر؛ زیبایی شناسی ارسطو؛ هنر و لذت آن؛ زیبایی شناسی ارسطو: صناعت، طبیعت و وحدت در هنر محاکات؛ محاکات؛ کنش و شخصیت؛ تراژدی و عواطف؛ خطاپذیری و شوربختی: عرفی سازی امر تراژیک؛ همسرایی و همسرایان تراژدی، حماسه، کمدی و ژانرهای دیگر؛ و تاثیر و جایگاه: میراث فکری فن شعر.