اسم کتاب «آقا صادق» را می‌گذارم کتاب بی‌ادعایی، کتاب کار، کتاب از پا ننشستن، کتاب رفتن و نماندن. مؤمن را هم در روایات با کم‌حرفی و کم‌ادعایی و پرکاری ستوده‌اند. شهید این کتاب، همان مؤمن روایات است. خود کتاب هم در فرم و روایت، خالی از ادعا و بازی‌های ادبی است. به دنبال این حرف‌ها که باید طوری روایت کنیم تا خواننده جذب شود و پای یک کتاب بنشیند و کتاب را زمین نگذارد و... نرفته است. 
کتاب دوم انتشارات «راه یار» از دسته جهاد سازندگی به جهادگر شهید سیدمحمدصادق دشتی پرداخته است. کار جمع‌وجوری از آقای محمدرضا حسینی و در نهایت با ۳۳ روایت در حدود ۱۵۰ صفحه مختصر و مفید از احوالات شهید دشتی، از زبان خانواده و دوستان به همراه تیترهای رسا و معمولی. 
در آیینه نگاه همراهان شهید، با آدمی ساده و صمیمی اما شگفت مواجهیم. ساده از این جهت که شهید این کتاب در زمان حیاتش سرآمد و شناسا و یا سردار و از مسؤولان رده بالا نیست، بلکه نیرویی بسان نیروهای دیگر جهادگر در جبهه است اما شگفت از این نظر که همین صادق دشتی ساده و صمیمی با روحی بلند و همتی عالی، موتور محرکه جنبنده خستگی‌ناپذیر جبهه‌هاست. این حجم از کار و دوندگی و جربزه و جسارت، کار آدم‌های معمولی مثل من و ما نیست، بلکه حاکی از روح عظیم مؤمنانه‌ای است که بشدت به کار و اهدافش ایمان دارد، از پا نمی‌نشیند، مشکلات را مانع نمی‌بیند، به دل خطر می‌رود، بی‌تعلق است، صافی ضمیر است، حواسش جمع است، خیلی هم جمع است که کل پول ۷ ماه کار در جبهه‌‌اش را به ستاد آبادان بابت موتور امانتی‌ای که دستش بوده و مفقود شده است، برمی‌گرداند و با دست و جیب خالی مرخصی می‌رود در حالی که حتی پول کرایه ماشین تا فیروزآباد را هم ندارد!
شهدا فرق‌شان با ما به نظرم دقیقا در همین بزنگاه‎‌هاست. ما که غرق در نعمت بیت‌المالیم و آب و برق و امکانات دولتی را همین‌طور بی‌خیال و مسرفانه داریم خرج می‌کنیم و اصلا حواس‌مان نیست! بله کتاب «آقا صادق» اتفاقا کتاب همین روزهاست! مناسب ماهاست که افتاده‌ایم در فاز و فضای جهاد فکری و فرهنگی و تربیتی و مطبوعاتی و... . 
آن جهادگر خوب دیروز، الگوی جهادی‌های امروز هم هست. کتاب کار است کتاب «آقا صادق» دشتی، که امیدوارم به دست فعالان عرصه‌های مختلف انقلاب برسد