این کتاب یکی از مجلداتی است که برای کنگره‌ی بزرگداشت شیخ عیسی قاسم در جامعة المصطفی تهیه شده و بریده‌هایی از متن خطبه‌های نمازجمعه‌ی ایشان است. اگر اشتباه نکنم آخرین خطبه‌ها مربوط به سال ۲۰۱۳ (زمان تدوین کتاب) بود. آیت الله قاسم (حد اقل در سال‌های اخیر) خطبه‌های نمازجمعه‌اش را تماما از روی متن می‌خواند. گرچه نمازجمعه‌ی ایشان از نیمه‌ی سال ۲۰۱۶ تا امروز تعطیل است و خود ایشان نیز سلب تابعیت شده. از هنگام اعلام خبر سلب تابعیت ایشان، هزاران نفر از مردم (کشور یک میلیون نفری) بحرین در اطراف منزل ایشان گرد آمده و اعتصاب کرده‌اند و نمی‌گذارند ایشان دستگیر و زندانی یا محاکمه یا تبعید شوند. چه این جنبش به نتیجه برسد و چه نرسد تا این لحظه آیت الله قاسم یکی از تنها نمونه‌های nonviolent resistance در میان علمای شیعه و حتی مسلمان است. خوانش ادبیات زلال و عمیق و اجازه دهید بگویم مدرن ایشان (که متأسفانه این کتاب اصلا این منظور را براورده نمی‌کند) برای امروز ما یک ضرورت به نظر می‌رسد.

ضمنا درباره‌ی ترجمه‌ی کتاب هم باید بگویم افتضاح و گیج‌کننده بود.
        

          جناب شیخی کلامی جز تحقق اولیات حقوق انسانی در حق ملتشان نداشتند و هزاران افسوس که این مطالبه با سلب تابعیت ایشان و خشن ترین حرکت ها از طرف حکومت آل خلیفه پاسخ داده شد. با شناختی که از ایشان دارم، اینهمه دعوتشان به مسالمت آمیز بودن جنبش انقلابی بحرین، قطعا برگرفته از اندیشه های امام خمینی (ره) است. مبانی سیاسی جناب شیخ را میتوانم از مترقی ترین اندیشه های سیاسی میان عالمان دینی بدانم و در آخر باید بگویم که ترجمه کتاب به مراتب میتوانست بهتر از این باشد‌.