TBR/معماری/رد دیوارها

            کودکی‌ام را به دیواری تکیه داده بودم که نیمی از حیاط را سایه می‌انداخت. چه دیر فهمیدم دیوار تنها مرزی برای چشم یا مانعی برای عبور نبود؛ بلکه یادواره‌ای بود از پناه، از جدایی، از نگاه‌هایی که در خطوط گچ‌گرفته‌اش خشک شدند، و از نوری که در ترک‌های بی‌صدایش گم شد. هنوز هم لابه‌لای بندهایش، رد پرسش‌هایی‌ست که فرصتی برای شنیدن پاسخ‌شان نماند.
(کتاب‌های به جا مانده از لیست‌های مختلف)