جزئیات فعالیت

      اعزا
جلال خیلی نویسنده‌س‌. حتما از این کتاب حتی شده فقط «پیرمرد چشم ما بود» رو بخونید.

«(وقتی خدمتکار خونه نیما میاد در خونه جلال رو میزنه):
چیزی بدوشم انداختم و دویدم . هرگز گمان نمی کردم کار از کار گذشته باشد . گفتم لابد دکتری باید خیر کرد یا دوایی باید خواست . عالیه خانم پای کرسی نشسته بود و سر او را روی سینه گرفته بود و ناله میکرد .
- نیمام از دست رفت !
آن سر بزرگ داغ داغ بود . اما چشمها را بسته بودند . کوره ای تازه خاموش شده باز هم باورم نمیشد . ولی قلب خاموش بود و نبض ایستاده بود . اما سر بزرگش عجب داغ بود ! عالیه خانم بهتر از من میدانست که کار از کار گذشته است ولی بی تابی میکرد و هی می پرسید :
-فلانی . یعنی نیمام از دست رفت ؟
و مگر میشد بگویی آری ؟ عالیه خانم را با سیمین فرستادم که از خانه ما بدکتر تلفن کنند . پسر را پیش از رسیدن من فرستاده بودند سراغ عظام السلطنه - شوهر خواهرش من و كلفت خانه كمك كرديم و تن او را که عجیب سبك بود از زیر کرسی در آوردیم و رو بقبله خواباندیم . وحشت از مرگ چشمهای کلفت خانه را که جوان بود - چنان گشاده بود که دیدم طاقتش را ندارد . گفتم
-برو سماور را آتش کن . حالا قوم و خویشها می آیند .
و سماور نفتی که روشن شد گفتم رفت قرآن آورد و فرستادمش سراغ صدیقی که به نیما ارادتی نداشت تا شبی که قسمتی از « قلعه تقریم را از دهان خود پیر مرد در خانه ما شد . و تا صدیقی برسد من لای قرآن را باز کردم آمد : « والصافات صفا ...»
آذر ١٣٤٠