این کتاب را سه سال پیش ، مطالعه کردم.داستانش را نپسندیدم.خیلی تلخ بود.
دلم برای همسر مهراب سوخت.البته خانواده ی مهراب هم در اخلاق و رفتار او نقش و تأثیر به سزایی داشتند.اگر مهراب به یک روانشناس مراجعه میکرد انقدر دچار مشکل نمیشد و زندگی به کامش تلخ نمیشد و از زندگی در کنار خانواده اش لذت میبرد.
        

                عالی بود.همیشه از خاطرات اسرای مرد شنیده و خوانده بودم.این کتاب سختی های جنگ و اسارت بانوان را به تصویر کشیده بود.هر لحظه خودم را همراه معصومه می‌دیدم و با او زجر می‌کشیدم.داستان جوری روایت شده بود که هر لحظه می‌توانستم خودم را در اردوگاه استخبارات تصور کنم.لحظه ی آزادی معصومه خیلی گریه کردم.واقعا کتاب جذابی است.آدم را به یاد غریبی و اسارت حضرت زینب (ع) می اندازد.