یادداشت‌های فهیمه میرزاحسینی (5)

            روایت دلنشین و نثر روان از ویژگی های بارز این کتاب بود. بیست و چند فرصت کم‌نظیر برای خواندن و دیدن. همراهی قصه ها با عکس صاحبِ داستان خواندن کتاب را خیلی لذت بخش تر کرده بود. 
در کل اگر به دنبال سفرنامه ی اربعین پر از حس و حال معنوی و روضه هستید، نه، ولی اگر به شنیدن روایت ساده ی زندگی دیگران با طعم شور و حال حسینی علاقه مندید، این کتاب پیشنهادِ خوبیِ. قلم نویسنده (به جز در مواردی اندک) بسیار گیراس و عشق و علاقه ش به مادرش، به زیبایی و گیرایی این قلم افزوده.
          

            من این کتاب رو وقتی تازه چاپ شده بود خوندم و واقعا از هزینه و وقتی که بابتش صرف کردم پشیمونم.خیلی جاها با ایده های کتاب کاملا مخالف بودم و گاهی اغراق رو به شدت احساس می کردم. انگار نویسنده می خواست یه مفهومی رو به زور به خوردِ مخاطب بده و بگه این است و جز این نیست. خیلی اغراق گونه طرف دیگه ی ماجرا رو بیان می کرد. اما خب خوندن بعضی کتابا از یه سری نویسنده ها باعث شناخت بهتر دیدگاه نویسنده می شه و ازین جهت در جهت گیری ها و انتخابای بعدی بهت کمک می کنه.