یادداشت‌های میثم عصاره (6)

            چون اول مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است رو خوندم از بریت ماری بدم می اومد 
برای همین نتونستم با کتاب ارتباط برقرار کنم و حتی خیلی وقت است با پشت گوش انداختن کتاب به خود می گویم : بعداً میخونم .
اما اخیرا سری به کتابخانه ام و خواندن دوباره کتاب از جایی که خوانده بودم ، کنجکاو شدم تا داستان بریت و آن شهر واقعا بی همه چیز را ادامه بدم .
          

            یک زمانی دوست نداشتم رمان بد بخونم چون نمی خواستم نسبت به کتابخوانی نظرم عوض بشه ، اما هرچه پیش رفتم فهمیدم تنها با خواندن رمان های بد ارزش رمان های خوب را می توان فهمید .
شاید این ارزشمند ترین درسی که از این کتاب گرفتم همین بود .
یک اثر فاجعه که هیچ حرفی برای گفتن و هیچ مسئله ای برای مطرح کردن نداره .
طی دو دوره تلاش کردم بخوانمش تا نخوانده وارد کتابخانه ام نشود . 
چه اشتباهی کردم .
اصلا توصیه نمی کنم .
بعد از خواندن حدود سه یا چهار فصل به بی مضمونی اثر پی خواهید برد .
نسخه حوصله سربر و بسیار بی مضمون مردم مشوش فردریک بکمن 
تنها برای پی بردن به ارزش کتاب خوب باید این اثر خواند .......
          

            به عنوان پسری از دهه نود وقتی با پدرم این دفتر خاطرات را ورق می زدم عطر کودکی پدرم را استشمام می کردم .
ذوق درون چشم های پدرم با دیدن عکس های کتاب ، حک شده است درون مغزم .
اگر می خواهید سفر کنید به کودکی یا حتی دورتر ، کافیست کتاب را ورق بزنید و لذت ببرید .......
          

            من تازه کتاب رو شروع کردم .
خیلی اتفاقی توی یک کتابفروشی دیدمش و عاشقش شدم . 
این کتاب رو به همه عشاق کتاب توصیه می کنم.