کتاب برخلاف تلقی رایج درباب تشویق ذهنی فیلسوفان اگزیستانسیالیست از منطقی مشخص پیروی می‌کرد. فصل‌بندی کتاب منطقی می‌نمود و توالی معقولی از پرسش‌ها را پیش می‌کشید که البته بعضاً با پاسخ‌های بدیعی از کامو مواجه میشد. خصوصاً فصلی که با عنوان «کمدی» مطرح شده بود که مربوط به نسبت‌سنجی آفرینندگی هنری و مشخصاً بازیگری با مقولۀ پوچی بود. مدت‌ها به این مقوله فکر کرده بودم و در کامو پاسخ پرسشم را یافتم.

درباب ترجمه: هرچند در مجموع متن قابل خواندن است ولی گویا دقیق نیست. فرصت تطبیق کمی با متن انگلیسی پیدا شد و به‌نظرم مترجم به دلیل ناآشنایی قدری از وزن فلسفی کار کاسته و بر وزن ادبی آن افزوده. ولی با این اوصاف هم کتاب قابل استفاده و اعتنایی به‌دست آمده.