یادداشت آرمان نوری

        اولین نشریه‌ای است که می‌بینم به رپ پرداخته و خرده فرهنگ هیپ هاپ را به رسمیت شناخته. رپ همچنان موسیقی زیرزمینی محسوب می‌شود. بماند که در دهه‌ی هشتاد آن را مربوط به شیطان پرستی می‌دانستند و با این که سن زیادی نداشتیم بیننده مستند شوک بودیم در آن سال‌ها که به این موضوع می‌پرداخت و بحث زنگ تفریح ما بچه مدرسه‌ای ها بود. نشریه‌ی وزن دنیا مربوط به شعر است و در این پرونده به تکست رپ پرداخته. نام مجله یعنی «جنگل آسفالت» نام اولین آلبوم سروش هیچکس از پدران و نسل اول رپ فارسی هست. بخش‌های خوب پرونده بررسی تاریخ موسیقی رپ در دنیا و در ایران، معرفی رپرهای زن ایرانی مثل جاستینا، و مصاحبه با بهرام نورایی از رپرهای سبک مفهومی، پرداختن هر چند جزئی به علی سورنا، یاس، توماج، تتلو و... و آوردن تکست چند رپ مشهور فارسی هم از بخش‌های خوب است. چیزی که به نظرم جایش خالی بود گفتگو با یک تکست نویس بود. خیلی‌ها هستند که فقط کارشان تکست نوشتن است و در وادی خوانندگی نیستند و خوب این‌ها اصلا دیده نمی‌شوند؛ به عبارتی ارزش رپری که تکست‌هایش را دیگران می‌نویسند نزد فن‌هایش پایین می‌آید ولی با این وجود خرید و فروش تکست هم مرسوم است هر چند بر خلاف دیگر سبک‌های موسیقی نامی از ترانه سرا و شاعر برده نمی‌شود. اگر شنونده یا طرفدار رپ فارسی هستید یا اگر هم نیستید مطالعه کنید حاوی اطلاعات مفید است.