یادداشت فاطمه آقاجانلو

                در صفحه اول کتاب (همراه با عکسی از نویسنده) چنین آمده:
من به شکل غم انگیزی بیژن نجدی هستم!

بیژن نجدی پیشگام سبک جدیدی از داستان نویسی (داستان-شعر) بود. نوشته هایش بیشتر به شعر میماند تا داستان. عناصر شاعرانه به زیبایی تمام در متن گنجانده شده و بایستی آرام آرام بخوانی و حظ کنی از آن حجم توصیفات بدیع.
کتاب مجموعه ای از داستانهایی است که برخی ناتمام هستند و برخی پرداخت نهایی نشده‌اند که با تلاش همسر ایشان گردآوری و منتشر شده. کتاب خوبی برای مشاهده و درک حرکت ذهنی نویسنده است.
پیشنهاد میکنم ابتدا "یوزپلنگانی که با من دویده‌اند" را بخوانید و بعد به سراغ این اثر بیایید.