یادداشت نیما اکبرخانی

        دومین کتابی بود که در ژانر ضد آرمان‌شهر خواندم و قطعا از اولی یعنی 1984 خیلی بهتر بود.
دنیایی که هاکسلی پیش بینی کرده به مراتب درست تر و دقیق تر از پیش بینی های اورول از آب درآمده. 
دنیایی که نه با کنترل های سفت و سخت و سازمان های امنیتی و شکنجه های مخوف که با دست کاری های ژنتیکی و توزیع هوشمندانه و دقیق مواد روانگردان و آرام بخش اداره می شود.
این دنیا پر است از مردمی بی غم ، نفهم ، بی سواد ، متکبر و در بهترین و باهوش ترین نمونه های افرادی میانمایه .
عجیب شبیه همین روزها ست
نهایتا توصیه می شود به من که خوش گذشت .