یادداشت هادی داودآبادی فراهانی

        - فلانی معطل و منتر حوادث و جریانهای سیاسی است برای شعر گفتن. شاعر بدی است لابد!
- خوب بگوید هرچه می‌خواهد بگوید ولی خوب بگوید. گیرم برای خوش آمد فلانی و بهمانی.
دربارۀ شعری هم که به مسایل عقیدتی می‌پردازد همین است. اُولی چطور و چگونه گفتن است تا چه گفتن. وگرنه آن حرفها که در کتب آقایان هست.
این مجموعه هم خوب داشت هم بی خود و رفع کُتی.
شعرهای «اشکهای مادرم»( مصرع 10 می‌شود بهتر باشد) و «نسیم تشنه» خوب بود. در شعر «مهر صدآفرین» نیز کشف پارۀ  نخست جذاب است. شعرهایی چون«کاری کم که او...» اصلا در نیامده بود.