یادداشت زهرا توکلی

                پونه دخترکی که در بمباران چشمان خود را از دست داده، با داستانی که از مادرش می‌شنود تصمیم می‌گیرد تا آخر دنیا برود و از پری قصه‌ها بخواهد آرزوی او را برآورده کند. او در نقاشی خود این سفر را آغاز می‌کند و وقتی به قله کوه می‌رسد پری را با چشمان بسته می‌بیند. پری به او می‌گوید که با چشم دل دیگران را می‌بیند و پونه با دیدن  دنیا در آن سمت کوه  متوجه می‌شود دنیا آخر ندارد و معنای حرف مادر را درک می‌کند: «دنیا که به آخر نرسیده! من و بابا همین جوری هم دوستت داریم!»
. داستانی ضد جنگ مناسب بالای هشت نه سال.