یادداشت محمد خزائی

                سال گذشته بود که کلیپ حضور یک بازیگر مصری در یک برنامه گفتگویی دست به دست می‌شد. در آن کلیپ،‌ آقای بازیگر بخشی از یک نمایشنامه را از زبان امام حسین می‌خواند:
«تعرف ما معنى الكلمة؟
مفتاح الجنة في كلمة
دخول النار على كلمه
وقضاء الله هو كلمه
الكلمة لو تعرف حرمه زاد مزخور»
با این حال کمتر کسی میدانست،‌ نمایشنامه اسمش «حسین ثائرا» یا همان حسین انقلابی است و نویسنده آن عبدالرحمن الشرقاوی نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس معروف مصری، چه برسد به اینکه کسی ترجمه آن نمایش‌نامه را هم معرفی کند. من هم اتفاقی به این کتاب برخوردم، ترجمه نسبتا خوبی بود از یک شاهکار! با این حال مدام در بین متن اصلی و ترجمه در رفت و آمد بودم تا لذت کلمات را از دست ندهم.
نمایش‌نامه داستان حسین است، از بعد مرگ معاویه تا بعد عاشورا؛ همانطور که کتاب «آه» و برخی مقاتل و کتب دیگر. با این حال اینجا با رقص کلمات مواجهیم و صحنه‌هایی اعجاب‌آور که با توضیحات نویسنده کاملا قابل تصورند. یک روایت از خروج حسین بن علی که خارج از زیاده‌گویی‌ها و بازی‌های رایج مداحان و روضه‌خوان‌ها، سبب می‌شود خواننده راحت‌تر به ابعاد قیام اباعبدالله فکر کند و خودش را در دل ماجرا ببیند.
نهایت اینکه من در روزهای محرم 1444 روزهای خوشی با این کتاب داشتم و بعید میدانم خواننده‌ای از آن لذت نبرد، من دوباره نیز می‌خوانمش ولی کاش یک روز آن را بر صحنه نمایش ببینم! ای کاش...