کتاب به صورت سیال ذهن نوشته شده و غم غربت تنهایی رو به خوبی به تصویر میکشه. درد پنهانی توی این توی جملات این کتاب توسط آقای معروفی جا گذاشته شده بود. احساس میکردم شخصیت "عباس" رو از خودش الهام گرفته و تمام این درد رنج از وجود خودش به کتاب منتقل شده... دردی واقعی و عمیق.
