یادداشت نفیسه نوری

        اول... دوست خوب می‌تواند برای هرکسی معنای متفاوتی داشته باشد... 
در طول خواندن این کتاب هرجا که احساس کردم چیزی به من اضافه شده در دلم قدردان هدیه‌دهندگانش بودم... 
یکی از تعاریف دوست خوب برای من کسی است که به پیشرفت تو و به بزرگ‌ شدن تو و حتی به سیر مطالعاتی تو فکر می‌کند... (من چند دوست خیلی خیلی خوب دارم)
این چندمین کتاب مربوط به عکاسی بود که از دوست خوبم هدیه گرفتم...

دوم... چقدر فرم کتاب را دوست داشتم، کمی طول کشید تا بپذیرم و بهش عادت کنم.
تا یک جایی گیج میزدم از تنوع متون. مخصوصا که به نظرم بخش‌های کتاب به اندازه‌ی کافی خوب تفکیک نشده بودند... صفحه آرایی می‌توانست بیشتر از این‌ها کمک کننده باشد. اما وقتی فرم برایم جا افتاد دیدم که چقدر همه چیز درست و به جا و به اندازه است. 
- سال‌شمار زندگی: که شامل اتفاقات و رویدادهای مهم زندگی‌اش هستند.
- بخش‌های مصاحبه: که بیشتر نظرات او درمورد مسائل تخصصی مربوط به عکاسی مستند و خبری و تاریخ عکاسی ایران هستند.
- پاراگراف‌های کوتاه: برای من شبیه به حکمت‌های زندگی و عکاسی بود. و این بخش‌ها را خیلی دوست داشتم...
- بنفشه‌ده: که خاطرات خود آقای هوشمندزاده بود که در بیشترشان در سفرهای بنفشه‌ده اتفاق افتاده بودند... انگار که فرصتش را داری یواشکی خود خود او را تماشا کنی...


سوم... بهمن جلالی را دوست دارم... هرکسی که عکس را این همه دوست داشته باشد دوست دارم...