یادداشت مرتضی داوری

        «در آرزوی مادرم»

محمود درویش، زاده ۱۹۴۱ و درگذشته در ۹ اوت ۲۰۰۸ برابر با ۱۹ مرداد ۱۳۸۷، شاعر و نویسنده نام آور فلسطینی است. شعر «الی امی» از اشعار بسیار معروف اوست که در دفتر شعرش «عاشق من فلسطین» منتشر شده و در سال ۱۹۶۶ به چاپ رسیده است. این شعر را مارسل خلیفه، خواننده لبنانی، با ساز عود خود به زیبایی و بسیار اثرگذار خوانده است. نکته جالب توجه است که محمود درویش پیش از مادرش درگذشت، و گویا این بیت را خطاب به خود سروده است:

«هنگامی که جرعه نوش جام مرگ گشتم،
از اشک دیدگان مادرم در سوگ خود شرم خواهم کرد». 

این شعر را چندی پیش ترجمه کرده بودم. اکنون آن را به همه مادران و به ویژه به سرزمینمان ایران، این زخمی روزگاران، که ما را همچون مادری مهربان در دامان خود پرورده است، تقدیم می کنم.

ترجمه من:

«در آرزوی مادرم»

چه بی تابانه  می خواهم نان مادرم را
و قهوه ی مادرم را
و دیگر بار لمس و گرمی دست مادرم را
  و آن خردسالیم در من بزرگ می شود
روز به روز در آغوش روزگار،

زندگی را عاشقانه دوست می دارم، چرا که بی تردید
هنگامی که جرعه نوش جام مرگ گشتم
از اشک دیدگان مادرم در سوگ خود شرم خواهم کرد!
آن هنگام که به سویت بازگشتم
مرا چون گردن‌بندی بر گردن مژگانت بیاویز

و وجودم را از علفزاران فروپوش،
مرا از چشمه سار پاکی و پاکیزگی شرف خود غسل ده،
و استوار در بندم کش
با بافه هایی از گیسوانت؛
با رشته ای از گیسوان بلندت که کم کمک به سپیدی گراییده است، 

شاید خدایی شوم؛
خدایی شوم آنگاه که در برکه آرامش سینه ات آب تنی می کنم.
 هنگامی که بازگشتم، بگذار وجودم  تنور آتش مهرت را 
شعله ور کند؛

بگذار ریسمان شسته ای باشم بر روی سرای تو،
زیرا دیری است بی تماشای نماز ظهر تو، ایستادن را در گردباد زندگی گم کرده ام.

گریختم؛ اکنون ستارگان خردسالیم را به من بازگردان
تا گنجشککان شوق در آستانه بازگشت، تو را بخوانند
برای آشیانه انتظارت!

آدرس کانال من در ایتا:
@joreeha1