یادداشت فاطمه یارمحمدی
1403/1/3
4.0
7
یه کتاب دیستوپیایی چه‌طور می‌تونه در عین سیاه بودن لطیف و قابل لمس باشه؟ چه‌طور می‌تونه اینطوری در عین بی‌احساس بودن، احساساتت رو به چالش بکشه و دیوونت کنه؟ و تو عاشق این دیوونگی میشی و ادامه میدی به خوندنش، به خوردنش، به بلعیدنش. و حالا نصف شب شده و تو کتاب رو تموم کردی. قلبت داره تند می‌زنه، قلبت داره اشک می‌ریزه. آهنگ spring waltz داره از گوشیت پخش میشه و داری به این فکر می‌کنی که: این کتاب برای من هیچوقت تموم نمیشه. لاشه لطیف چیزی فراتر از ۲۲۰ صفحه‌س. و کسی که این کتاب و این تجربه رو به من هدیه داده در جایگاهی فراتر از یک دوست قرار می‌گیره :)
27
(0/1000)
